12 lutego na spotkaniu w Duchu Religijny w naszym ośrodku zagłębialiśmy z naszymi wychowankami tematykę kolejnego sakramentu, czyli sakramentu namaszczenia chorych. Sakrament namaszczenia chorych jest jednym z dwóch - obok sakramentu pokuty i pojednania – sakramentem uzdrowienia. Udziela się go osobom poważnie chorym, których życie jest zagrożone lub osobom w podeszłym wieku.
Zapraszam wszystkich odwiedzających naszą Stronę Internetową o zapoznanie się z wiadomościami, które są niezbędne do tego by umieć przygotować chorego na spotkanie z Chrystusem, który przychodzi w osobie kapłana, by udzielił choremu sakramentu namaszczenia chorych. Zobacz galerię zdjęć
Ustanowienie sakramentu
O ustanowieniu sakramentu namaszczenie chorych przez Chrystusa dowiadujemy się ze słów św. Jakuba Ap.: „Choruje kto wśród was? Niech wezwie kapłanów Kościoła, i niechaj się nad nim modlą, namaszczając go Olejem w Imię Pańskie. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,14-15).
Znak widzialny
Znakiem widzialnym jest namaszczenie chorego na czole i na dłoniach świętym olejem oraz wypowiedzenie słów: „Przez to święte namaszczenie, niech w nieskończonym swoim miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Św. Pan, który odpuszcza ci grzechy niech cię wybawi i łaskawie podźwignie”.
Warunki przyjęcia sakramentu chorych
Często w naszym społeczeństwie błędnie pojmowano sakrament chorych jako „ostatnie namaszczenie”. Błąd polega na traktowaniu tego sakramentu jak „wyroku śmierci” i odwlekaniu jego przyjęcia aż do agonii. Jeśli wierzymy w skutki, jakie ten sakrament ze sobą niesie, to winien on być udzielony znacznie wcześniej.
Sakrament namaszczenia chorych może przyjąć katolik, który jest poważnie chory lub osoba w podeszłym wieku, ze względu na to, że znajduje się w bliskim niebezpieczeństwie śmierci. Święte namaszczenie może być udzielane przy każdej poważnej chorobie, a nawet w tej samej chorobie, gdy nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia.
Sakramentu tego (jak i każdego innego) nie udziela się osobie zmarłej, ale w przypadku wątpliwości czy chory jeszcze żyje można tego sakramentu udzielić warunkowo.
Każda sytuacja życiowa człowieka, jeśli patrzy się na nią oczyma wiary, jest dla niego jakimś wezwaniem Bożym. Także i szczególnie trudna sytuacja, jaką jest choroba. Każda choroba przypomina nam, chrześcijanom, że nasze przebywanie na ziemi jest tylko czasowe. Nasza ojczyzna jest w niebie.
Choroba i cierpienie chrześcijanina mają wielkie znaczenie dla samego chorego jak i dla całego świata. W ochrzczonym żyje Chrystus, ochrzczony cierpi z Chrystusem i przez to przyczynia się do zbawienia własnego i całego świata. Zadaniem chorego jest, aby swoim przykładem napominał innych, by nie zapomnieli o sprawach istotnych i wartościach wyższych. Dopomaga mu w tym przyjęcie sakramentu namaszczenia, w którym do chorego przychodzi Chrystus Pan, Ten, który troszczy się o chorych, uzdrawia ich dusze i ciała; cierpiał dla nas, ludzi i zbawia nas prze ofiarę swoich cierpień.
Przygotowanie mieszkania:
Wzywając kapłana do chorego należy określić stan zdrowia osoby chorującej tzn. czy jest przytomna ( czy potrafi przyjąć Komunię św.) Stół winien być nakryty białym obrusem, a na nim krzyż i świeca. Dobrze jest przygotować szklankę z wodą dla popicia Hostii przez chorego. Należy przygotować także trochę waty bądź ligniny.
W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.
Do spotkania została przygotowana odpowiednie prezentacja, która umożliwiła wychowankom zrozumieć istotę tego sakramentu. Wychowankowie mogli zobaczyć i dotknąć wszystkich rzeczy, których ksiądz używa podczas sakramentu namaszczenia chorych.
Spotkanie zakończyliśmy modląc się za chorych z naszych rodzin.