Wychowanie w Duchu Religijnym

W Sakramencie Pokuty Bóg przebacza grzechy popełnione po chrzcie świętym, przez rozgrzeszenie kapłańskie. Sakrament ten nazywany jest także:
•    sakramentem nawrócenia,
•    spowiedzią święta,
•    sakramentem pojednania.
Sakrament Pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłańskiego. Aktami penitenta są:
- żal za grzechy – (skrucha) jest to boleść duszy z powodu obrażenia Pana Boga, najlepszego Ojca. Jeżeli źródłem żalu jest miłość do Boga, wtedy żal jest „doskonałym”; jeśli opiera się na innych motywach, wtedy nazywamy go „niedoskonałym”.
- spowiedź przed kapłanem – jest to wyznanie przed kapłanem wszystkich grzechów ciężkich, których penitent jeszcze nie wyznał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu swego sumienia. Wyznanie grzechów powszednich nie jest samo w sobie konieczne, niemniej jest przez Kościół żywo zalecane.
-  postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia – kapłan na spowiedzi zadaje penitentowi wypełnienie pewnych czynów „zadośćuczynienia” lub „pokuty”, by wynagrodził szkody spowodowane przez grzech i postępował w sposób godny ucznia Chrystusa.
Skutkami duchowymi sakramentu pokuty są:
•    pojednanie z Bogiem, przez które penitent odzyskał łaskę Bożą,
•    pojednanie z Kościołem,
•    darowanie kary wiecznej, związanej z grzechami śmiertelnymi,
•    darowanie, przynajmniej częściowe, kar doczesnych, będących skutkiem grzechów
•    pokój i pogoda sumienia oraz pociecha duchowa,
•    wzrost sił duchowych do walki ze złem.
Indywidualna i kompletna spowiedź z grzechów ciężkich oraz rozgrzeszenie, stanowią jedyny zwyczajny sposób pojednania się z Bogiem i Kościołem.
Drogę powrotu do Boga nazywamy nawróceniem się od popełnionych grzechów oraz mocne postanowienie poprawy na przyszłość. Źródłem nawrócenia jest nadzieja na miłosierdzie Boże.
ZAPAMIĘTAJ!!!
Sakrament Pojednania jest spotkaniem z miłosiernym Zbawicielem. Przystępując do tego sakramentu powinniśmy dobrze o tym pamiętać. Często bowiem, przygotowując się do spowiedzi, myślimy przede wszystkim o spowiedniku: jak się zachowa, co nam powie, czy nie będzie krzyczał, zadawał pytań, albo też zastanawiamy się, jak przedstawić mu swoje grzechy, aby „dobrze wypaść”. Tymczasem w sakramencie pojednania spotykamy się przede wszystkim z dobrym i kochającym Chrystusem. Przez kapłana mówi On do nas słowa podobne do tych, które skierował do kobiety pochwyconej na cudzołóstwie. Podczas gdy faryzeusze i uczeni w Piśmie chcieli ją zabić, Jezus powiedział do niej: „Nikt cię nie potępił? I Ja ciebie nie potępiam. Idź, a od tej chwili już nie grzesz” (por. J 8,11).
Spotkanie dość ożywionym  dialogiem z wychowankami zakończyliśmy modlitwą do Ducha Świętego, prosząc o łaski potrzebne do rzetelnego, przygotowania się na spotkanie z Miłosiernym Bogiem w Sakramencie Pokuty i Pojednania.