Lubimy posiadać ubrania, zabawki, książki, przybory szkolne. Smucimy się, gdy zgubimy szczególnie ulubioną czapkę, długopis czy zegarek. Cieszymy się, gdy ktoś znajdzie naszą zgubioną własność i odda nam ją. Przykro nam jest, gdy ktoś mam skradnie książkę lub coś innego. Mamy wielki żal do złodzieja i bywa, że trudno jest nam przebaczyć, iż wyrządził nam krzywdę. Dlatego Pan Bóg staje na straży naszej własności i przypomina „ Nie kradnij ”. Znane jest powiedzenie: „ Cudza własność to rzecz święta. Brać jej nie godzi. A kto tego nie pamięta – nazywa się złodziej”. Bogu zależy na tym, by każdy z nas cieszył się tym, co posiada. Rodzice ciężko pracują , abyśmy mieli ubranie, jedzenie, przybory szkolne i wieli innych rzeczy. Nie jesteśmy wierni siódmemu przykazaniu, gdy bezmyślnie niszczymy ubranie, przybory, jedzenie, meble. Szanować należy także wszystko to ,co składa się na wystrój szkoły: stoliki, krzesła; nie zanieczyszczać ścian, korytarzy, łazienek. Budynek szkolny trzeba traktować jak własny dom.
Siódme przykazanie przypomina, że podczas zakupów w sklepie i domach towarowych należy płacić za każdą rzecz, jaką kupujemy, Nie można oszukiwać kolegów i koleżanek w grach sportowych i planszowych. Nie wolno wyłudzać pieniędzy, dyktować wyższych cen za sprzedawane materiały. W przykazaniu tym Pan Bóg przypomina: „ Nie czyń drugiemu tego, co tobie niemiłe ”.
POMYŚL:
• Czy szanuję to wszystko co do mnie należy?
• Czy nie zabrałem rzeczy nie będącej moją własnością?
• Czy oddałem znalezioną rzecz właścicielowi, jeśli go znam, lub zgłosiłem to rodzicom, nauczycielom?
• Czy oddałem pożyczoną rzecz lub pieniądze?